Aktualności

Informacja prasowa

Analiza częstości korzystania przez pacjentów z poradni specjalistycznych w 2012 r., ze szczególnym uwzględnieniem poradni, do których pacjent może udać się bez skierowania

W celu zbadania jakości opieki medycznej w ambulatoryjnej opiece specjalistycznej (AOS) dokonano analizy jednego z jej wyznaczników - częstości korzystania przez pacjentów z porad lekarzy specjalistów. Przeanalizowano około 80 mln zdarzeń medycznych, które miały miejsce w poradniach specjalistycznych na terenie całego kraju w 2012 r.  Dla wybranych zakresów (okulistyka, dermatologia), w których w rozkładzie częstości dominowała jedna lub dwie porady i do których pacjent nie musi posiadać skierowania, dokonano analizy szczegółowej. Dane o wizytach pacjentów  porównano ze strukturą rozpoznań ICD-10, sprawozdawanych przez świadczeniodawców w 2012 r. Pod uwagę wzięto także czas oczekiwania i dane finansowe dotyczące umów  realizowanych w dermatologii i okulistyce w ostatnich trzech latach.

Stwierdzono, że w 2012 r. 66,4% pacjentów poradni okulistycznych i 59,5% pacjentów poradni dermatologicznych miało udzieloną jedną poradę w ciągu roku. Jednocześnie, sprawozdane przez świadczeniodawców rozpoznania i ich struktura wskazują, że znacząca liczba pacjentów nie miała wskazań do leczenia w poradni specjalistycznej lub ich wizyta u specjalisty dotyczyła chorób o łagodnym i bezproblemowym przebiegu. W przypadku okulistyki znacząca liczba porad związana była wyłącznie z wadami wzroku lub dobraniem okularów (łącznie ponad 1,5 mln pacjentów), a w dermatologii dominowały porady związane z leczeniem trądziku pospolitego (350 tys. pacjentów), czy też zmian niestanowiących żadnego zagrożenia poza niewielkim defektem kosmetycznym, takich jak np. brodawka łojotokowa (112 tys. pacjentów) czy wirusowa (215 tys. pacjentów). Na uwagę zasługuje fakt, że choroby weneryczne, dla leczenia których miedzy innymi stworzono możliwość skorzystania z porady dermatologa/wenerologa bez skierowania, stanowiły stanowią zdecydowaną mniejszość - jedynie około 0,14% rozpoznań.

W efekcie braku obowiązku posiadania skierowania do wymienionych specjalistów z porad korzystali dużo częściej pacjenci ze schorzeniami niewymagającymi pomocy specjalistycznej, co przełożyło się na wydłużenie kolejek oczekujących i czasu oczekiwania na otrzymanie świadczenia przez pozostałe osoby. Dodatkowo skutkowało to ominięciem przez pacjentów lekarzy POZ, który zgodnie z kompetencjami i w ramach posiadanej wiedzy mogliby w znacznej części przypadków udzielić profesjonalnej pomocy.

Wyniki analizy potwierdzają konieczność wprowadzenia skierowań do dermatologa i okulisty, o co Fundusz postulował w przeszłości do Ministra Zdrowia.